Kinderen horen erbij, ook bij een uitvaart.
Wij zien zoveel kinderen bij een uitvaart. En hoewel kinderen gewoon kinderen zijn, zien we ook grote verschillen. Soms hele verdrietige kinderen, drukke kinderen, bange kinderen, hele vrije kinderen en helpertjes. En hoewel de ouders natuurlijk verantwoordelijk zijn en hun kids het beste kennen, kunnen we vanuit onze kennis en ervaring hen een beetje helpen.
Vooraf gesteld: vaak gaat het gewoon heel goed. De kinderen zoeken steun bij hun ouders, de ouders helpen hen om te begrijpen wat er allemaal gebeurt en wij als uitvaartverzorgers helpen daar een beetje bij. Het wordt voor ons uitdagend en mooi als de kinderen niet zo ontspannen meedoen.
Een paar voorbeelden:
- Een jongetje van 9 jaar is heel bang om op rouwbezoek te komen om zijn oma nog een keertje te zien. Hij heeft haar een paar uur voordat zij zou overlijden in het hospice nog gezien en dat was voor hem heel moeilijk. Tijdens het rouwbezoek vertellen we dat de laatste verzorging heel goed is gegaan. De haren van oma zitten ook weer net als altijd. En nu zij met haar mooie jurk zo rustig daar ligt, is het niet meer naar. Hij wordt nieuwsgierig en gaat uiteindelijk met zijn vader aan de hand bij oma kijken. Hij vindt haar mooi en lief en het is ook wel een beetje raar zo. Als we een paar dagen later samen de kist sluiten legt hij nog een tekening op het kussen naast haar grijze haren en draait daarna samen met zijn vader en moeder dapper de schroeven in het deksel.
- In een prachtig gezinnetje zijn er twee kinderen met autisme. Moeder kent haar pappenheimers en neemt hen stap voor stap mee. Voor de kinderen zijn hun gevoelens verwarrend en het verdriet wat ze zien bij anderen is voor hen dubbel ingewikkeld. Soms wordt er ook volop gelachen, hoe kan dat eigenlijk? We maken voor deze twee kinderen een boekje op maat met uitvaartpictogrammen. Thuis en op school worden er ook picto’s gebruikt. Deze specifieke pictogrammen helpen hen om vat te houden op wat er allemaal gaat gebeuren. We horen later dat ze prima hebben geslapen en nog regelmatig praten over de begrafenis, de kerkdienst en de ontmoeting achteraf.
- Soms zijn er hele drukke kinderen, tot wanhoop van ouders. Gezien de afkeurende blikken van familieleden ook tot ergernis van ooms en tantes……. We weten dat kinderen heel anders met rouw en verdriet omgaan dan volwassenen. Dat ze druk zijn en rennen wil niet zeggen dat ze onverschillig zijn. Helemaal niet! Als het past geven we hen graag iets om te doen. We hebben kleurboeken en strippockets bij ons. Kinderen kunnen helpen met het uitdelen van een tweede ronde koeken of we nemen hen letterlijk bij de hand voor de rouwauto. Inge kan dat geweldig. Vooral als het een eindje lopen is van de kerk naar de begraafplaats vinden kinderen het soms heel mooi en belangrijk om naast Inge voor de rouwauto met opa erin te lopen. Dat levert voor hen en de ouders onvergetelijke momenten op.
Het belangrijkste is: we nemen kinderen helemaal serieus. We zien hen. Zij moeten ook afscheid nemen. Ook als je vijf bent, of vijftien. Na 15 jaar Diakonoservaring weten we waar de behoeftes kunnen liggen. En dat krijgt aandacht en tijd. Zonder dat het afscheid om de kinderen draait, maar juist zo dat met elkaar afscheid nemen een warme herinnering wordt.
NB. De foto is uiteraard met toestemming geplaatst.