De Kapel van Hebron Missie in Amerongen in corona-opstelling.
Intense emoties, moeilijke keuzes maar ook hele kostbare momenten en hele eigen families maakten afgelopen maanden onvergetelijk. In deze blog een impressie van bijzondere momenten uit de Corona tijd…
Afscheid nemen in je eigen huis
Inge vertelt: gelukkig is het altijd mogelijk gebleven om met 30 personen samen te komen voor een uitvaart. Omdat het ook niet mogelijk was om meer mensen uit te nodigen vonden families de ruimte om ongebruikelijke keuzes te maken. Ons werk is dan zo mooi, we kunnen dan echt meedenken en meehelpen. Bijvoorbeeld het afscheid van een jonge vrouw die nog bij haar ouders woonde.
Zo geliefd in het hele gezin! De opbaring was in het bakhuisje, de afscheidsdienst met vader, moeder, broers, zussen en enkele vrienden kon half buiten / half onderdak plaatsvinden.
Op de schouders van de broers naar haar laatste rustplaats.
Wat een gemis, maar ook: wat een warme liefde.
Samen doen, samen dragen
We hadden ook gedacht dat door de kleine groep mensen die een afscheid bij kan wonen, we veel vaker dragers zouden moeten inhuren. Het tegendeel bleek waar te zijn. Doordat er veel minder mensen zijn die ‘meekijken’ was er veel meer ruimte om samen de kist te dragen. We zijn toch onder elkaar…. En we weten hoe goed dat doet, om samen tijdens de laatste gang de kist te dragen. We oefenen dan altijd even voorafgaand aan de dienst, zodat alle dragers zich comfortabel voelen. Duidelijke aanwijzingen maakt dat de dragers zich vervolgens zeker en veilig voelen. Soms dragen ook vrouwen mee, dat kan vaak prima. Eén van de dragers zei laatst: het moet wel echt een stukje dragen zijn hoor, het moet wel nog even echt pijn doen. Aart: ’ik snap dat zo goed. Het laatste wat je kunt doen voor iemand die je zo lief had en respecteerde, dat hoeft niet gemakkelijk te zijn. Dat mag gerust even lichamelijke pijn bezorgen. Je zou er toch alles voor over hebben gehad om je respect en liefde handen en voeten te geven? Zelf dragen is mooi.’
We hebben steeds gezocht naar geborgenheid, intimiteit. Eigenlijk hebben we dat ook steeds gevonden. Soms was dat met een klein groepje in een grote kerkzaal te vinden. Of werd het afscheid na de begrafenis samen vorm gegeven in het huis van één van de familieleden. Daar mochten zij wel samen koffiedrinken...
En nu?
De regels van het RIVM zijn wat verruimd. Het is toegestaan om elkaar na de uitvaart te ontmoeten, samen te eten of wat te drinken. Tot 1 juli geldt dat voor maximaal 30 personen en na 1 juli voor groepen tot 100 personen. Op anderhalve meter. De uitdaging zal zijn om grotere groepen veilig en volgens de afspraken een plekje te geven. Rouwcentra in ons werkgebied zoals in Veenendaal, Amerongen / Utrechtse Heuvelrug zijn hiervoor te klein. Uitwijken naar de kerken en/of restaurants in de regio?
Ik weet zeker: we gaan steeds weer passende oplossingen vinden. Want: we komen met een leeg vel papier en we beginnen iedere uitvaart weer opnieuw met luisteren.
コメント